De overtocht van Almen naar Heeg. Zaterdag 23 april 2005 was het eindelijk zover. Bijna een half jaar nadat we Lincious gekocht hadden, lag deze in het water en we zijn naar Almen gereden om alle noodzakelijke spullen aan boord te gaan leggen. Op woensdag de 27e zijn we met de trein naar Apeldoorn gegaan waar onze zwager Henk ons samen met Margo, de zus van Christa, van de trein haalde. We zijn meteen doorgegaan richting Almen waar Henk ons afgezet heeft. Na de boot even bekeken te hebben ging hij weer richting huis. Margo bleef bij ons achter, die zou de overtocht mee varen als extra 'sailor' voor deze eerste trip met een onbekend schip. 's Middags hebben we nog even proef gevaren op het Twentekanaal om het schip een beetje te leren kennen. Vervolgens hebben we 's avonds een dvd'tje gekeken aan boord op het nieuwe dvd-spelertje. Na een verschrikkelijk koude avond en nacht (2°) zijn we de ochtend van donderdag de 28e om een uur of tien vertrokken. We kregen binnen een half uur onze vuurdoop, want zo snel waren we bij de sluis van het Twentekanaal naar de IJssel. Na heel even gewacht te hebben kregen we groen licht en gingen we helemaal alleen de sluis in. Christa nam de kreet 'gooi even een stootwil overboord' per ongeluk erg letterlijk en één stootwil ging overboord bij het naar binnen varen van de sluis bij Eefde. . Keren leek daar onmogelijk dus we beschouwden de stootwil al als verloren. Uiteindelijk bleek dat we nog langere tijd moesten wachten op een binnenvaartschip en konden we de stootwil met de pikhaak weer uit het water vissen. Vervolgens gingen we 6,40 meter naar beneden om op het niveau van de IJssel te komen. De sluisdeur ging open en het bleek een hefdeur te zijn waar grote hoeveelheden water vanaf stroomde. De sluiswachter trok een grijns op zijn gezicht en gaf ons vervolgens groen licht, die wist dus al wat er zou gaan gebeuren. Christa kreeg op de boeg dus een koude douche van de hefdeur van de sluis, maar verder liep alles voorspoedig. Na de sluis was het nog een klein stukje Twentekanaal en vervolgens stuurboord uit de IJssel op. Daar kregen we meteen 6 km/h stroom in de kont dus de snelheid nam meteen flink toe. Met een snelheid van tussen de 15 en de 17 km/h gingen we richting Zwolle. Na een tijdje gingen we onder de A1 door en het viel meteen op hoe lekker relaxed wij op de boot zaten en hoe hard en gejaagd het verkeer boven ons hoofd ging. De IJssel op zichzelf was al schitterend om te varen, maar ook Deventer, waar we doorheen moesten, was prachtig om te zien vanaf het water. . Inmiddels was het even na twee uur 's middags geworden en konden we de IJssel weer af bij Zwolle. Stuurboord uit naar het Zwolle-IJsselkanaal met, om te beginnen, de Spooldersluis. Nu niet meer bang voor sluizen voeren we heel overmoedig achter een vrachtschip aan naar binnen om vervolgens door zijn schroefwater dwars in de sluis te komen liggen. Maar goed, dan hadden we dat ook alvast een keer meegemaakt :-). Het schutten hier was al minder dan de eerste sluis en ook dit liep (verder) weer voorspoedig. Daarna zijn we via het Zwarte Water door Hasselt naar Zwartsluis gevaren. Om vijf uur 's middags kwamen we aan in Zwartsluis. Eerst een dieselpomp opgezocht om het schip vol te kunnen tanken. De meter stond inmiddels op de helft. Dat was wel even schrikken, er ging 80 liter diesel in. Konden we meteen de conclusie trekken dat we een tank hebben van ongeveer 120 liter. Daarna om een plaatsje voor de nacht gevraagd in jachthaven de Kranerweerd, waar we rond zes uur afgemeerd lagen. Vervolgens zijn we eerst even gaan eten in het restaurantje bij de Jachthaven, waar het ons erg goed smaakte. 's Avonds is Henk nog even het schip komen bekijken met Frank, de zoon van Margo. Die nacht hebben we erg lekker geslapen, het was ook een stuk minder koud. De volgende ochtend werd ons vers brood gebracht door Richard, de uitbater van het restaurant daar. We zijn lekker relaxed opgestart en zijn vervolgens eerst nog wat boodschappen gaan halen in het dorp. Met de boot, want we lagen aan de verkeerde kant van het water om het dorp makkelijk in te kunnen lopen. Daarna, veel later dan gepland, om een uur of elf op de 29e weer vertrokken. Via het Meppelerdiep en het kanaal Beukers-Steenwijk met daarin de Beukerssluis (een eitje inmiddels) naar de Beulaker Wijde. Hier hadden we via Giethoorn willen varen, maar we hadden het advies gekregen door de Weerribben te varen, omdat dat zo'n mooi gebied is. Op de Beulaker Wijde onze eerste vast brug onderdoor gevaren. Daar konden we meteen vaststellen dat de kruiphoogte van het schip ongeveer 2,25 meter is. Daarna het Giethoornse meer overgestoken om door de Wetering richting de Weerribben te varen. Vanaf hier moest de snelheid er uit. In dit hele gebied is de maximaal toegestane snelheid nog maar 6 km/h. De Weerribben zelf bestaat alleen maar uit de Heuvengracht en de Kalenbergergracht en dat is niet zo'n heel lang stuk, maar ook dit stuk er naar toe was erg mooi om doorheen te varen. . Via Kalenberg, met de eerste betaalde brug van 2 euro, zijn we richting Ossenzijl gevaren. We hadden eigenlijk niet verwacht verder te komen de tweede dag, maar het schip liep, ondanks de snelheidsbeperking aldaar, toch nog lekker door en we waren om drie uur 's middags al bij Ossenzijl. Aangezien we geen zin hadden om al te stoppen die dag besloten we door te varen via de Linde en de Jonkers of Helomavaart, met daarin de Linthorst Homansluis, naar Echtenerbrug (Fryslan). Daar waren we nog net voor de spertijd van de brug om ongeveer vier uur. Het dorp viel vanaf het water wat tegen en het was nog vroeg genoeg dus... . . zijn we maar weer doorgevaren. Direct na Echtenerbrug zijn we bakboord uit gegaan het Tjeukemeer over. Het eerste friese meer al op de tweede dag, dat was tegen alle verwachtingen in. Op het Tjeukemeer onder de A6 door richting de Follegasloot. Hier troffen we de eerste brug tijdens spertijd. We dachten even onze benen te kunnen strekken, omdat we toch moesten wachten, maar kwamen bedrogen uit. De enige plek waar we af mochten meren was een steiger van zo'n 15 meter lang en 60 centimeter breed. Uiteindelijk maar koffie gezet en om tien over vijf weer verder, de brugwachter was vroeg. . Na deze brug zijn we verder gevaren via de Kromme Ee, de Woudsloot en de Ee of Boomvaart richting Sloten. We hadden hier ook via het Prinses Margriet kanaal richting Heeg kunnen varen, maar we hadden het zo naar onze zin dat we nog geen zin hadden al te stoppen met deze tocht. Eenmaal in Friesland kregen we ook de eerste zeilboten te zien en moesten dus de nodige keren voorrang gaan verlenen. Uiteraard zagen we ook meteen de eerste huurboot hier die aan de grond zat, dat schijnt er ook bij te horen :-). We zijn doorgevaren tot Sloten, waar we even na zes uur een plaatsje konden vragen voor de nacht. Na een huurboot met Duitsers ontweken te hebben...  . die aan het stunten was in de haven (het zullen ook geen Duitsers zijn), konden we hier veilig aanleggen. We hadden een mooi plekje op loopafstand van het historische stadje kunnen regelen en zijn dus eerst maar wat gaan eten in de dorpskroeg achter de snackbar. Ene Johan stond hier achter de bar en die heeft ons netjes voorzien van voedsel en iets te drinken. Het smaakte ons uitstekend na een lange dag varen, maar je kon toch wel merken dat alles uit de frituur kwam. 's Avonds zijn we een beetje bijtijds gaan slapen nadat de dames een spelletje gedaan hadden.  .  De volgende dag, 30 april, zijn we om half twaalf vertrokken om via Woudsend naar Heeg te varen. Direct na vertrek uit de jachthaven kwamen we bij de brug in Sloten. Ons uitzicht hierop werd belemmerd door weer dezelfde Duitsers. Volgens de Almanak zou deze brug 1,20 kosten dus Christa stond voorop klaar met het geld gepast in haar handen. Vlak voor de brug zagen we het bord pas waar met grote letters op stond dat de brug 2 euro moest kosten. Gelukkig had de brugwachter begrip voor onze vergissing. Er zullen wel meer mensen dezelfde fout gaan maken dit jaar denken we. Toen via het Slotermeer, zwaar slingerend door de harde zijwind, naar Woudsend gevaren. Daar hebben we afgemeerd vlak voor de brug en zijn we even het dorp in gelopen. Daar hebben we meteen maar een paar nieuwe landvasten gekocht, want de meegeleverde lijntjes hadden hun beste tijd helaas gehad. Vervolgens even naar de Brugwachter gelopen om te bespreken of we door de (kromme) brug zouden kunnen zonder dat deze open ging. Volgens hem ging dit lukken, maar hij zou het in de gaten houden als we het zouden proberen. Uiteindelijk was dit niet nodig, want hij had uiteraard gelijk. Als we in het midden van de brug blijven dan kunnen we er gewoon onderdoor. . Na een tijdje lekker wat bootjes gekeken te hebben vanuit de kuip, Woudsend blijft een schitterend watersport dorp, zijn we richting Heeg gevaren. Rond drie uur kwamen we aan in onze eigen jachthaven. Eindelijk konden we onze eigen (nieuwe) box weer in. Daar hadden we achteruit in willen varen, maar dat ging niet lukken. Er moest hoognodig gebaggert worden dus we liepen aan de grond. Gelukkig heeft het schip een scherpe boeg dus vooruit naar binnen was niet echt een probleem, gang is alles :-). 's Avonds hebben we onszelf getrakteerd op chinees uit het dorp en konden we dus voor het eerst een warme maaltijd nuttigen aan boord van ons nieuwe schip. Zondag 1 mei bleek een schitterende dag te zijn. De eerste echt warme dag van 2005. Linda kwam met onze auto uit Den Helder om ons op te halen en Henk kwam uit Apeldoorn om Margo op te halen. Henk was er iets eerder, maar als Linda in één keer goed gereden zou zijn waren ze waarschijnlijk ongeveer tegelijk aangekomen. In ieder geval konden we rond een uur of half één de haven uit om met onze gasten nog even naar Sloten te varen. Op die manier konden zij ook nog even genieten van het mooie weer en ons nieuwe schip. In Woudsend voeren we achter twee zeiljachten aan richting brug. Nadat de zeiljachten gepasseerd waren sprong het licht op rood en het oranje licht midden op de brug ging aan. Tegelijkertijd wenkte de brugwachter ons en zwaaide, hij herkende de boot duidelijk van de dag er voor. Wij zijn dus gewoon doorgevaren terwijl de brug zakte. . Dit alles gebeurde voor een vol terras met mensen die wel zicht hadden op onze boot, maar niet op de brugwachter. Dit werd dus de typische 'Het Ken Net' situatie. We zagen allemaal mensen elkaar aanstoten en onze kant op wijzen. Sommige probeerden zelfs nog naar ons te roepen. Wij trokken ons uiteraard niets aan van al dit commentaar, want wij wisten al dat het echt net kon :-). Na even lekker een terrasje gepakt te hebben in Sloten zijn we weer terug gevaren naar Heeg. Om een uur of vijf lagen we weer in onze eigen box en konden we een zeer geslaagde overtocht afsluiten. Rest ons nog even een woord van dank uit te spreken richting Henk en Margo. Henk voor het brengen en Margo voor alle hulp aan boord deze dagen. Margo was een geheel onervaren watersporter toen we uit Almen vertrokken (nu niet meer natuurlijk :-)), maar we hebben vreselijk veel aan haar hulp gehad deze dagen. Dit was precies het extra paar handen wat we goed konden gebruiken tijdens een eerste tocht met een onbekende boot.